هنوز جایی برای نوشتن هست.
و چه روزهای تلخی ست.
ماهی ها مجبورند
که تنگ کوچک را
خانه ی خود بدانند.
نفس می کشند همچنان.
ما اما مرده ایم.
فقط به زندگان شباهت داریم.
مردگانی که نفس می کشند.
هنوز جایی برای نوشتن هست.
و چه روزهای تلخی ست.
ماهی ها مجبورند
که تنگ کوچک را
خانه ی خود بدانند.
نفس می کشند همچنان.
ما اما مرده ایم.
فقط به زندگان شباهت داریم.
مردگانی که نفس می کشند.
